Betullah kan orang cakap anak-anak ni 'merekalah racun, merekalah penawar'. Kalau ada jadi kawan bergaduh. Kalau tak jumpa terindu-rindu pulak.
Dah namanya anak kan. Anak yang dikandung 9 bulan, lepas tu tak pernah berenggang dengan kita tentulah kita terasa sangat kan kalau mereka takde dengan kita.
Tapi, inilah namanya pengorbanan. Pengorbanan cikla untuk sihat, semuanya demi mereka jugak. Demi kesayangan.
Time rindu-rinduan inilah gambar jadi pengubatnya. Belek-belek telefon, tengok gambar budak berempat ni tetiba rindu datang menerjah.
Entah apa yang di orang tengah buat kan. Yang kecik dua orang tu kat kampung, opah jaga. Yang besar dua orang pulak kat umah je sebab diaorang sekolah kan.
Mujurlah minggu ni ayahnya kerja malam. So, siang boleh tengok-tengokkan anaknya.
 |
| Bila berjauhan, barulah terasa rindu... |
 |
| Bila berjauhan, barulah terasa rindu... |
Si ayahnya, bila isteri takde pandai pulak berdikari. Walaupun tak basuh baju sendiri, basuh kat dobi je tapi kira oklah tu ada inisiatif jugak kan. Semoga menjadi 'superdad' yang berjaya ye ayah. Hihi.
 |
| Bila berjauhan, barulah terasa rindu... |
 |
| Bila berjauhan, barulah terasa rindu... |
 |
| Bila berjauhan, barulah terasa rindu... |
Tak sabar nak discharge Jumaat ni, sambung kuarantin kat rumah pulak. Kuarantin pun kuarantinlah, janji boleh balik rumah.
Phewwww.
6 Comments
bila terasa rindu, ku renung gambarmu... ehhh, entah betul ke idok lirik lagu Dafi tu 😂
ReplyDeleteAmboi. Nyanyi pulak... hihi
DeleteGet well soon sis..
ReplyDeletecomel2 semua... tak pa jauh di mata dekat di hati
ReplyDeletesemoga cikla cepat sembuh. Setuju sangat anak-anak ne racun dan penawar. xde rindu ada depan mata gaduh. hhehe
ReplyDeleteitulah tak pernah berjauhan lagi...hehe teringat pula masa aktif mengambil gambar kahwin sebagai jurufoto perkahwinan...hari cuti dipenuhi dengan job mengambil gambar...terasa rindu sangat..
ReplyDelete